உடன்பிறப்பு(சிறுகதை)

டிசம்பர் மாதக் கடுங்குளிர் -7 டிகிரியைத் தொட்டிருந்தது. காலை 9 மணியான போதும் போர்வைக்குள் இருந்து வெளிவர மனமில்லை. நண்பன் யோஹான் வீட்டில் மதிய உணவிற்கு வருவதாக வாக்கு கொடுத்தது ஞாபகத்துக்கு வர, வேறு வழியில்லாமல் எழுந்து கிளம்பினேன்.

வீட்டை விட்டு வெளியில் வந்து பார்த்தால் லூவன் நகரமும் வெள்ளைப் போர்வையைப் போர்த்தித் தூங்கிக் கொண்டிருந்தது. எங்கு பார்த்தாலும் பனி படர்ந்து வெள்ளை வெளேரெனக் காட்சியளித்தது. ஆள் அரவமற்ற தெருக்களின் வழியே, எதிரே தென்பட்ட இந்தியரைப் பார்த்து “நமஸ்தே ஜி” சொல்லிவிட்டு, குளிரில் நடுங்கியவாறு லூவன் ரயில் நிலையத்தை நோக்கி நடக்கத் தொடங்கினேன். சனிக்கிழமை என்பதால் பெரும்பாலான கடைகள் பூட்டி இருந்தன.

ஹசல்ட். நான் வசிக்கும் லூவன் நகரிலிருந்து ஒரு மணி நேர ரயில் பயணம். சரியாக 11.12 க்கு ஹசல்ட் செல்லும் ரயில் வந்து நின்றது. அதனுள் ஏறி அமர்ந்தபின்தான் சற்று இதமாக உணர்ந்தேன். படத்தில் மட்டுமே பார்த்திருந்த பனி சூழ்ந்த இடங்களை நேரில் பார்க்கக் கண் கொள்ளாக் காட்சியாக இருந்தது. பனி சூழ்ந்த மலைகளுக்கு நடுவில் ரயிலில் செல்வது வியப்பாகவும், ஆனந்தமாகவும் இருந்தது. மதியம் 12.15 க்கு ஹசல்ட் ரயில் நிலையத்தை வந்தடைந்தேன்.
என்னை வரவேற்க நண்பன் யோஹான் காத்துக் கொண்டிருந்தான். பின் இருவரும் அவனுடைய காரில் ஏறி, அவன் வீட்டை நோக்கிச் சென்றோம். வீடு வரவும், அவன் மனைவி ஷானா வாசலில் வந்து என்னை வரவேற்கும் விதமாக கன்னத்தில் மூன்று முத்தங்கள் கொடுத்தாள். பெல்ஜியம் நாட்டில் விருந்தினரை வரவேற்க கன்னத்தில் மூன்று முத்தங்கள் கொடுப்பது வழக்கம்.

மேலும் படிக்க கீழே உள்ள சுட்டியை சுட்டவும்.

http://siragu.com/?p=19420